
Archie Bay Adalet Başlıklı kızıl saçlı genç Archie Andrews, Süpermen'in damarında bir süper kahraman olarak yeniden tasarlandığı Archie Comics'in dört sayıdaki mini dizileri. Riverdale, küçük bir kasaba veya banliyö yerine gökdelenleri ve yoğun sokakları olan büyük bir şehir olarak yeniden tasarlanmıştır. İlk iki konu şu anda mevcut Archie Comics web sitesi Ve yerel çizgi roman dükkanınızda. Archie Bay Justice #3 19 Mart Çarşamba günü yayınlanacak.
Her sorun Archie Bay Adalet Farklı bir yazarı ve sanatçısı var, yeni bir süper kahramanı tanıtıyor ve farklı bir karakterle anlatılıyor. Archie, Bay Justice #1 Tim Seeley tarafından yazılmış ve Mike Norton tarafından çizilmiştir. Seeley, mini diziler için yazma sürecini TV yazısına göre karşılaştırdı ve her yazar her yazar bireysel bir sorun yazmadan önce diziyi birlikte haritaladı. Seeley, servet eşitsizliğinin ABD'de her zaman bir sorun olduğunu ve bu da bir süper kahraman hikayesinde ele almak için zorlayıcı bir tema haline getirdiğini söyledi. Lex Luthor arketipini oynayan Hiram Lodge, merkezi antagonist Archie Bay Adalet
CBR: Bana bahset Archie Bay Adalet.
Tim Seeley: Archie Comics ile yaptığım bir projeydi, burada aslında bir süper kahraman olarak bir tür Archie'yi yeniden başlatmak istedikleri ama biraz ciddiye alıyorlar – Pureheart veya bir şeyden daha fazla. Cidden, Archie'nin idealleri ve temsil ettiği fikirler hakkında olacak. Ve bu, süper güçli bir karakter için nasıl olurdu?
Böylece, yaşayacağı bir tür abartılı Riverdale dünyası bulduk. Ve bir tür yazar oda ekibi ile yaratıldı. Fikirleri birlikte bulduk. Her birimiz daha büyük mitolojiye katkıda bulunduk ve her birimiz mini diziler için bir sorun yaşadık. Jughead'i yaptım ve sonra diğer yaratıcılar Veronica, Betty ve Archie'nin kendisini aldı.
Yani, sadece sen değilsin, Mike Norton ve Jamie Lee Rotante? Diğerleri de vardı.
Evet, kitapta diğer tüm yazarlar vardı – Blake Howard, Amanda Deibert – Birden fazla yazar. Her sorunun farklı bir yazarı vardır.
Bütün dört sayıdaki mini dizileri haritaladığınız bir konferansınız vardı?
Sadece bir Google Doc'ta yaptık ve burada fikir ekledik. Ve böylece, zaman çizelgesini oluşturduk – bir karakter türünün hayatı gibi. Ve sonra bununla ilgisini çekeceğini düşündüğümüz şey, onu farklı karakterler açısından yapmaktı.
Ve sonra Süpermen'i bir şablon olarak kullandık ve garip bir şekilde benzer fikirlerin nasıl olduğu fikrini oynadık. Archie Clark Kent. Jughead Jimmy Olsen. Ve Veronica, bir kedi hibesinin bir kombinasyonu bir Catwoman. Ve sonra Betty Lois Lane tipidir. Her ne kadar Veronica'yı Lois Lane olarak ve daha sonra Betty olarak Lana Lang olarak oynayabilirsiniz. Bunu yapabilirsin. Bu da oynuyor. Ama sonra, Hiram Lodge bir tür Lex Luther. Reggie'nin bir dereceye kadar farklı bir hikayesi var. Ama sadece “ya süper kahraman seviyesine yönelik ilişkilerini hızlandırırsanız?” Bu büyük drama, büyük aksiyon, büyük fedakarlıklar ve bu tür şeyler.
Diyaloğu nasıl yazdığın akıllı Archie Bay Justice #1. Fangs, başlangıçta zorbalık Küçük Archie“Weirdos yerlerinin altta olduğunu bilmeli” diyor ve daha sonra çizgi romanda, Bay Justice, şehrin “yukarıdan aşağıya canlı yenildiğini” söylüyor. Neredeyse bir geri arama gibi geliyor.
Oh evet, kesinlikle. Açıkçası, büyük gelir eşitsizliği ile uğraştığımız bir zamanda yaşıyoruz. Ve şimdi tam olarak bu olduğunda ne olacağını görüyorsunuz, yani zenginler aşağıdaki herkesin pahasına zenginleşmeye devam ediyor. Ve belli bir noktada, aşağıdakilere yakın bir yere gitmek zorunda değiller. Yani, umursamıyorlar, değil mi? Çok dokunulmazlar. Ve bu bir şehirde oynamak istediğimiz bir şey – Riverdale o karakter. Tüm bu fırsatlara söz verildi. Çok hızlı bir şekilde inşa edildi. Ve bu tamamen bunu yapan insanların arkasına inşa edilmiştir.
Ve elbette, Hiram tepede. Bu yığının hiçbiriyle uğraşmak zorunda değil. Gökyüzündeki yerini alıyor ve herkese hükmediyor ve her şeyin kesilmesini alıyor. Ve bu olan bu. İyi bir süper kahraman hikayesi yapar. Süper kahramanlar, yumruk atmak zorunda değiller. Yani, oynadığımız bir yaklaşım.
Hiram Lodge'u Lex Luthor tipi yapmak birden fazla seviyede akıllıdır. Sadece bir karakter olarak onun için mantıklı değil, aynı zamanda Archie ile her zaman karşıt bir ilişkisi vardı.
Ve her zaman aynı şeyler hakkında, değil mi? Tüm bu çizgi romanlar aynı zamanda yaratıldı. Her zaman Amerikalı sıradan adamla ilgiliydi. Her zaman işçi sınıfı hakkındaydılar. Archie, Superman'ın bir işçi sınıfı kahramanı gibi bir işçi sınıfı kahramanı, değil mi? Sadece dünyada hayatta kalmaya ve Amerikan ideallerini korumaya çalışıyorlar, ancak sürekli olarak kendilerinin dışındaki güçler tarafından saldırıya uğruyorlar, bunlar genellikle parayla temsil ediliyor. Yani, bu konuda, özellikle bugün bu dönemde bir hikaye yapmak mantıklı.
“Archie, Superman'ın bir işçi sınıfı kahramanı gibi bir işçi sınıfı kahramanı, değil mi?”
Başlangıçta endişelendiğim bir şey, her konu için farklı yaratıcı ekiplere sahip olmanın bir karmaşa olabileceğiydi. Ama siz işbirliği yaptınız, değil mi?
Evet, bir TV şovunda bir yazar odası gibi. Hikaye herkes tarafından tasarlanır ve daha sonra bireysel sorun bir kişiye atanır. Ama tamamen birbirlerinin dışında çalışıyorlar gibi değil. Hepimiz senaryoları geldikçe okuduk. Diğerinin oynamaya hazır olduğu külçeleri kullandık.
Jughead hikayeyi esasen arkadan anlatıyor. Hikayenin sonunda, geri dönüp sana ne olduğunu anlatıyor. Ve sonra diğer tüm hikayeler bu çerçeveye uyuyor. Öyleyse, burada ne olması gerektiğini biliyorsunuz, ancak görme şekliniz o karakter ve o yaratıcıdan geçecek. Bunu ilginç kılıyor.
Archie Bay Adalet Neredeyse Altın Çağ Süpermen hikayesi gibi hissediyor, der misiniz?
Evet, biraz. Sanırım biraz bantlı olan şeylerden biri Yarının Adamına Ne Oldu? Alan Moore hikayesi. Altın Çağ'ın sonu. Alan bunu John Byrne devralmadan ve yeniden başlatmadan önce yazdı Aksiyon Comics şey. Ve bence bunun vibe, 80'lerin ve 50'lerin 80'lerin saldırıya uğradığı masumiyet ve umudu – bu ülkede her zaman oradaymış olduğumuzu hissediyorum. İşçilerin daha fazla haklara sahip olduğu ve işçilerin sendikalaştığı ve geri itebildikleri bir çağın idealizmi – ve bu da kurumsal güçten çıkarılıyor. Ve sonra tekrar başlıyoruz. İşte böyle. Ve bu bir Amerikan hikayesinin şablonu, sanırım.